แนวคิดและลักษณะและวิธีการของโครงการแก้มลิง
แนวพระราชดำริแก้มลิง เกิดขึ้นในช่วงที่กรุงเทพมหานครเผชิญปัญหาน้ำท่วมหนัก เมื่อปี
พ.ศ.๒๕๓๘ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวรัชกาลที่ ๙ ที่ท่านได้ทรงนำลักษณะการเก็บอาหารของลิงที่เก็บอาหารไว้ที่กระพุ้งแก้ม มาเป็นแนวบรรเทาน้ำท่วม โดยจัดสถานที่เก็บกักน้ำตามจุดต่างๆ เป็นบ่อพักน้ำหลังจากที่รับน้ำจากแม่น้ำ เพื่อป้องกันปัญหาน้ำท่วม เนื่องจากแม่น้ำกักเก็บน้ำไม่เพียงพอ ทำให้น้ำเอ่อล้นออกมาจนเกิดอุทกภัย และบ่อพักน้ำในจุดต่างๆก็คือ คลองและคูน้ำ เพื่อรองรับน้ำฝน เมื่อถึงเวลาที่จะต้องระบายน้ำออกไปก็จะค่อยๆระบายส่วนที่กักเก็บน้ำไว้ออกไปอย่างเป็นระบบ
ขอบคุณรูปภาจาก https://www.svgroup.co.th
ลักษณะและวิธีการของโครงการแก้มลิง ลักษณะของโครงการแก้มลิงจะดำเนินการระบายน้ำออกจากพื้นที่ตอนบน เพื่อให้น้ำไหลลงคลองพักน้ำที่ชายทะเล จากนั้นเมื่อระดับน้ำทะเลลดลงจนต่ำกว่าน้ำในคลอง น้ำในคลองจะไหลลงสู่ทะเลตามธรรมชาติ ต่อจากนั้นจะเริ่มสูบน้ำออกจากคลองที่ทำหน้าที่แก้มลิง เพื่อทำให้น้ำตอนบนค่อยๆไหลมาเอง จึงทำให้เกิดอุทกภัยในพื้นที่น้อยลง จนในที่สุดเมื่อระดับน้ำทะเลสูงกว่ระดับน้ำในคลอง จึงปิดประตูระบายน้ำ โดยให้น้ำไหลทางเดียว(One Way Flow)
ขอบคุณรูปภาพจากhttp://km.rdpb.go.th
ขอบคุณข้อมูลจาก:หนังสือโครงการพระราชดำริ แก้มลิง ชุดศาสตร์พระราชา
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น